Lamborghini Espada 400 GT - Podniesienie silnika V12 do 4 litrów

Technicznym kamieniem węgielnym Espady był silnik 60° V12, który po raz pierwszy został wyprodukowany w 1963 roku o pojemności skokowej 3,5 litra, która została już zwiększona do 4 litrów (3929 cm3) ) w 1964 roku. Jest to niezwykły przykład technologii rozwoju silnika i był w stanie dostarczyć 325 KM przy 7200 obr./min, kiedy po raz pierwszy został zamontowany w Espadzie. Zwiększyło się to do 350 KM przy 7500 obr./min w Espadzie Series II, który został zaprezentowany w 1970 roku. Zasilany sześcioma gaźnikami Weber 40 DCOE z bocznym ciągiem, V12 miał stopień sprężania 9,5:1 (który wzrósł do 10,7:1 od od serii II) i dwa wałki rozrządu z napędem łańcuchowym na jeden rząd. Ważył zaledwie 232 kg dzięki znacznemu wykorzystaniu aluminium do wykonania nie tylko głowicy cylindrów, ale także skrzyni korbowej i tłoków. Został zamontowany z przodu w pozycji nieco bardziej wysuniętej do przodu w porównaniu do poprzednich silników Lamborghini 350/400 GT, aby wnętrze było bardziej przestronne. Dzięki dużemu otworowi pod aluminiowym kapturem był łatwo dostępny. Podwozie oparto na podwoziu 400 GT, ale zostało wydłużone do 2650 mm rozstawu osi i poszerzone, a rozstaw kół zwiększył się do 149 cm. Miał niezależne zawieszenie na cztery koła, z podwójnymi wahaczami i sprężynami śrubowymi. W listopadzie 1968 Espada „Lancomat” z zawieszeniem hydropneumatycznym został wystawiony na Salonie Samochodowym w Turynie. System był udostępniany na żądanie, ale ostatecznie został wybrany przez bardzo niewielu właścicieli