Lamborghini Espada 400 GT - Brengt de V12-motor naar 4 liter

De technische hoeksteen van de Espada was de 60 ° V12-motor die voor het eerst werd geproduceerd in 1963 met een cilinderinhoud van 3,5 liter, die in 1964 al was verhoogd tot 4 liter (3929 cc). Het is een opmerkelijk voorbeeld van motorontwikkelingstechnologieën en het was in staat om 325 pk bij 7200 tpm toen hij voor het eerst in de Espada werd gemonteerd. Dit steeg tot 350 pk bij 7500 tpm in de Espada Series II, die in 1970 werd gepresenteerd. Gevoed door zes Weber 40 DCOE side-draft carburateurs, had de V12 een compressieverhouding van 9,5:1 (die steeg tot 10,7:1 van de Series II) en twee kettingaangedreven bovenliggende nokkenassen per bank. Hij woog slechts 232 kg dankzij het aanzienlijke gebruik van aluminium om niet alleen de cilinderkop te maken, maar ook het carter en de zuigers. Het was vooraan gemonteerd in een positie die iets verder naar voren lag in vergelijking met de vorige Lamborghini 350/400 GT-motoren, om het interieur ruimer te maken. Dankzij de grote opening onder de aluminium kap was deze goed bereikbaar. Het chassis was gebaseerd op dat van de 400 GT, maar het werd verlengd zodat de wielbasis 2650 mm bereikte en het werd ook verbreed, waarbij de wielspoor toenam tot 149 cm. Het had onafhankelijke wielophanging op vier wielen, met dubbele draagarmen en schroefveren. In november 1968 werd een Espada "Lancomat" met hydropneumatische vering tentoongesteld op de Autosalon van Turijn. Het systeem werd op aanvraag ter beschikking gesteld, maar werd uiteindelijk door maar heel weinig eigenaren gekozen